publicerad: 2015
förbrylla
för·brylla
verb
~de ~t • förvirra, förvåna
| Finita former | |
|---|---|
| förbryllar | presens aktiv |
| förbryllas | presens passiv |
| förbryllade | preteritum aktiv |
| förbryllades | preteritum passiv |
| förbrylla | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att förbrylla | infinitiv aktiv |
| att förbryllas | infinitiv passiv |
| har/hade förbryllat | supinum aktiv |
| har/hade förbryllats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| förbryllande | |
| Perfekt particip | |
| en förbryllad + substantiv | |
| ett förbryllat + substantiv | |
| den/det/de förbryllade + substantiv | |


