publicerad: 2015
förfrämliga
för·främ·liga
verb
~de ~t • göra mer främmande
| Finita former | |
|---|---|
| förfrämligar | presens aktiv |
| förfrämligas | presens passiv |
| förfrämligade | preteritum aktiv |
| förfrämligades | preteritum passiv |
| förfrämliga | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att förfrämliga | infinitiv aktiv |
| att förfrämligas | infinitiv passiv |
| har/hade förfrämligat | supinum aktiv |
| har/hade förfrämligats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| förfrämligande | |
| Perfekt particip | |
| en förfrämligad + substantiv | |
| ett förfrämligat + substantiv | |
| den/det/de förfrämligade + substantiv | |


