publicerad: 2015
förråda
för·råda
verb
förrådde, förrått, förrådd n. förrått, pres. förråder • utlämna genom svek; jfr förräderi
| Finita former | |
|---|---|
| förråder | presens aktiv |
| förråds (förrådes) | presens passiv |
| förrådde | preteritum aktiv |
| förråddes | preteritum passiv |
| förråd | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att förråda | infinitiv aktiv |
| att förrådas | infinitiv passiv |
| har/hade förrått | supinum aktiv |
| har/hade förråtts | supinum passiv |
| Presens particip | |
| förrådande | |
| Perfekt particip | |
| en förrådd + substantiv | |
| ett förrått + substantiv | |
| den/det/de förrådda + substantiv | |
| den förrådde + maskulint substantiv | |


