publicerad: 2015
fusionering
fus·ion·er·ing
substantiv
~en ~ar fusionera
| Singular | |
|---|---|
| en fusionering | obestämd form |
| en fusionerings | obestämd form genitiv |
| fusioneringen | bestämd form |
| fusioneringens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| fusioneringar | obestämd form |
| fusioneringars | obestämd form genitiv |
| fusioneringarna | bestämd form |
| fusioneringarnas | bestämd form genitiv |


