publicerad: 2015
gengångare
gen|gång·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. ‑gångarna • person som går igen, vålnad
| Singular | |
|---|---|
| en gengångare | obestämd form |
| en gengångares | obestämd form genitiv |
| gengångaren | bestämd form |
| gengångarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| gengångare | obestämd form |
| gengångares | obestämd form genitiv |
| gengångarna | bestämd form |
| gengångarnas | bestämd form genitiv |


