publicerad: 2015
gisslare
gissl·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. gisslarna gissla
| Singular | |
|---|---|
| en gisslare | obestämd form |
| en gisslares | obestämd form genitiv |
| gisslaren | bestämd form |
| gisslarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| gisslare | obestämd form |
| gisslares | obestämd form genitiv |
| gisslarna | bestämd form |
| gisslarnas | bestämd form genitiv |


