publicerad: 2015
grundhållning
grund|håll·ning
substantiv
~en ~ar • till hållning 2 2grund 2
| Singular | |
|---|---|
| en grundhållning | obestämd form |
| en grundhållnings | obestämd form genitiv |
| grundhållningen | bestämd form |
| grundhållningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| grundhållningar | obestämd form |
| grundhållningars | obestämd form genitiv |
| grundhållningarna | bestämd form |
| grundhållningarnas | bestämd form genitiv |


