publicerad: 2015
gudsman
guds|man
substantiv
~nen; pl. ‑män, best. pl. ‑männen • ⟨ngt åld.⟩ präst
| Singular | |
|---|---|
| en gudsman | obestämd form |
| en gudsmans | obestämd form genitiv |
| gudsmannen | bestämd form |
| gudsmannens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| gudsmän | obestämd form |
| gudsmäns | obestämd form genitiv |
| gudsmännen | bestämd form |
| gudsmännens | bestämd form genitiv |


