publicerad: 2015
höjdsluttning
höjd|slutt·ning
substantiv
~en ~ar • till 1höjd 2 sluttning
| Singular | |
|---|---|
| en höjdsluttning | obestämd form |
| en höjdsluttnings | obestämd form genitiv |
| höjdsluttningen | bestämd form |
| höjdsluttningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| höjdsluttningar | obestämd form |
| höjdsluttningars | obestämd form genitiv |
| höjdsluttningarna | bestämd form |
| höjdsluttningarnas | bestämd form genitiv |


