publicerad: 2015
harpunerare
harp·un·er·are
[‑e`r‑]
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. harpunerarna harpunera
| Singular | |
|---|---|
| en harpunerare | obestämd form |
| en harpunerares | obestämd form genitiv |
| harpuneraren | bestämd form |
| harpunerarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| harpunerare | obestämd form |
| harpunerares | obestämd form genitiv |
| harpunerarna | bestämd form |
| harpunerarnas | bestämd form genitiv |


