publicerad: 2015
implicera
im·plic·era
verb
~de ~t • inbegripa i sig, innebära, medföra; blanda in i ett företag; jfr implikation
| Finita former | |
|---|---|
| implicerar | presens aktiv |
| impliceras | presens passiv |
| implicerade | preteritum aktiv |
| implicerades | preteritum passiv |
| implicera | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att implicera | infinitiv aktiv |
| att impliceras | infinitiv passiv |
| har/hade implicerat | supinum aktiv |
| har/hade implicerats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| implicerande | |
| Perfekt particip | |
| en implicerad + substantiv | |
| ett implicerat + substantiv | |
| den/det/de implicerade + substantiv | |


