publicerad: 2015
inkunabel
in·kun·abel
[‑a´bel]
substantiv
~n inkunabler • bok tryckt före 1501 el. i Sverige 1525, vaggtryck
| Singular | |
|---|---|
| en inkunabel | obestämd form |
| en inkunabels | obestämd form genitiv |
| inkunabeln | bestämd form |
| inkunabelns | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| inkunabler | obestämd form |
| inkunablers | obestämd form genitiv |
| inkunablerna | bestämd form |
| inkunablernas | bestämd form genitiv |


