publicerad: 2015
insinuation
in·sinu·at·ion
substantiv
~en ~er • försåtlig antydan, beskyllning i förtäckta ordalag
| Singular | |
|---|---|
| en insinuation | obestämd form |
| en insinuations | obestämd form genitiv |
| insinuationen | bestämd form |
| insinuationens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| insinuationer | obestämd form |
| insinuationers | obestämd form genitiv |
| insinuationerna | bestämd form |
| insinuationernas | bestämd form genitiv |


