publicerad: 2015
inström
in|ström
substantiv
~men ~mar • ström som rör sig mot land; till ström 2
| Singular | |
|---|---|
| en inström | obestämd form |
| en inströms | obestämd form genitiv |
| inströmmen | bestämd form |
| inströmmens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| inströmmar | obestämd form |
| inströmmars | obestämd form genitiv |
| inströmmarna | bestämd form |
| inströmmarnas | bestämd form genitiv |


