publicerad: 2015
instudering
in|stud·er·ing
substantiv
~en ~ar instudera
| Singular | |
|---|---|
| en instudering | obestämd form |
| en instuderings | obestämd form genitiv |
| instuderingen | bestämd form |
| instuderingens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| instuderingar | obestämd form |
| instuderingars | obestämd form genitiv |
| instuderingarna | bestämd form |
| instuderingarnas | bestämd form genitiv |


