publicerad: 2015
kompanjon
komp·anj·on
[‑o´n]
substantiv
~en ~er • bolagsman, meddelägare
| Singular | |
|---|---|
| en kompanjon | obestämd form |
| en kompanjons | obestämd form genitiv |
| kompanjonen | bestämd form |
| kompanjonens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| kompanjoner | obestämd form |
| kompanjoners | obestämd form genitiv |
| kompanjonerna | bestämd form |
| kompanjonernas | bestämd form genitiv |


