publicerad: 2015
kontinuitet
kon·tinu·itet
[‑ite´t]
substantiv
~en • oavbrutet sammanhang
| Singular | |
|---|---|
| en kontinuitet | obestämd form |
| en kontinuitets | obestämd form genitiv |
| kontinuiteten | bestämd form |
| kontinuitetens | bestämd form genitiv |


