publicerad: 2015
krigsgudinna
krigs|gud·inna
substantiv
~n ‑gudinnor • särsk. i antik mytologi
| Singular | |
|---|---|
| en krigsgudinna | obestämd form |
| en krigsgudinnas | obestämd form genitiv |
| krigsgudinnan | bestämd form |
| krigsgudinnans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| krigsgudinnor | obestämd form |
| krigsgudinnors | obestämd form genitiv |
| krigsgudinnorna | bestämd form |
| krigsgudinnornas | bestämd form genitiv |


