publicerad: 2015
kungöra
kun|göra
[kun`‑]
verb
‑gjorde, ‑gjort, ‑gjord n. ‑gjort, pres. ‑gör • tillkännage, meddela
| Finita former | |
|---|---|
| kungör | presens aktiv |
| kungörs (kungöres) | presens passiv |
| kungjorde | preteritum aktiv |
| kungjordes | preteritum passiv |
| kungör | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att kungöra | infinitiv aktiv |
| att kungöras | infinitiv passiv |
| har/hade kungjort | supinum aktiv |
| har/hade kungjorts | supinum passiv |
| Presens particip | |
| kungörande | |
| Perfekt particip | |
| en kungjord + substantiv | |
| ett kungjort + substantiv | |
| den/det/de kungjorda + substantiv | |


