publicerad: 2015
olycksfall
o·lycks|fall
substantiv
~et; pl. ~ • till fall 2 olycka 1
| Singular | |
|---|---|
| ett olycksfall | obestämd form |
| ett olycksfalls | obestämd form genitiv |
| olycksfallet | bestämd form |
| olycksfallets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| olycksfall | obestämd form |
| olycksfalls | obestämd form genitiv |
| olycksfallen | bestämd form |
| olycksfallens | bestämd form genitiv |


