publicerad: 2015
rustmästare
rust|mäst·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. ‑mästarna • i äldre tid: person med en underbefälsgrad
| Singular | |
|---|---|
| en rustmästare | obestämd form |
| en rustmästares | obestämd form genitiv |
| rustmästaren | bestämd form |
| rustmästarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| rustmästare | obestämd form |
| rustmästares | obestämd form genitiv |
| rustmästarna | bestämd form |
| rustmästarnas | bestämd form genitiv |


