publicerad: 2015
samplanering
sam|plan·er·ing
substantiv
~en ~ar sam- planering
| Singular | |
|---|---|
| en samplanering | obestämd form |
| en samplanerings | obestämd form genitiv |
| samplaneringen | bestämd form |
| samplaneringens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| samplaneringar | obestämd form |
| samplaneringars | obestämd form genitiv |
| samplaneringarna | bestämd form |
| samplaneringarnas | bestämd form genitiv |


