publicerad: 2015
sinnesundersöka
sinn·es|under·söka
verb
‑undersökte ‑undersökt • ⟨åld.⟩ sinne 2 undersöka
| Finita former | |
|---|---|
| sinnesundersöker | presens aktiv |
| sinnesundersöks (sinnesundersökes) | presens passiv |
| sinnesundersökte | preteritum aktiv |
| sinnesundersöktes | preteritum passiv |
| sinnesundersök | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att sinnesundersöka | infinitiv aktiv |
| att sinnesundersökas | infinitiv passiv |
| har/hade sinnesundersökt | supinum aktiv |
| har/hade sinnesundersökts | supinum passiv |
| Presens particip | |
| sinnesundersökande | |
| Perfekt particip | |
| en sinnesundersökt + substantiv | |
| ett sinnesundersökt + substantiv | |
| den/det/de sinnesundersökta + substantiv | |
| den sinnesundersökte + maskulint substantiv | |


