publicerad: 2015
strigel
strigel
substantiv
~n striglar • läderrem el. apparat för vässning av rakkniv el. rakblad
| Singular | |
|---|---|
| en strigel | obestämd form |
| en strigels | obestämd form genitiv |
| strigeln | bestämd form |
| strigelns | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| striglar | obestämd form |
| striglars | obestämd form genitiv |
| striglarna | bestämd form |
| striglarnas | bestämd form genitiv |


