publicerad: 2015
strunta
strunta
verb
~de ~t, imper. ibl. strunt • strunta i (ngn el. ngt) inte bry sig ett dugg om
| Finita former | |
|---|---|
| struntar | presens aktiv |
| struntas | presens passiv |
| struntade | preteritum aktiv |
| struntades | preteritum passiv |
| strunta (strunt) | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att strunta | infinitiv aktiv |
| att struntas | infinitiv passiv |
| har/hade struntat | supinum aktiv |
| har/hade struntats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| struntande | |


