publicerad: 2015
tandställning
tand|ställ·ning
substantiv
~en ~ar 1 tändernas inbördes ställning i munnen2 anordning för reglering av tändernas ställning
| Singular | |
|---|---|
| en tandställning | obestämd form |
| en tandställnings | obestämd form genitiv |
| tandställningen | bestämd form |
| tandställningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| tandställningar | obestämd form |
| tandställningars | obestämd form genitiv |
| tandställningarna | bestämd form |
| tandställningarnas | bestämd form genitiv |


