publicerad: 2015
tilltvinga
till|tvinga
verb
~de ~t • tills. med sig:
| Finita former | |
|---|---|
| tilltvingar | presens aktiv |
| tilltvingas | presens passiv |
| tilltvingade | preteritum aktiv |
| tilltvingades | preteritum passiv |
| tilltvinga | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att tilltvinga | infinitiv aktiv |
| att tilltvingas | infinitiv passiv |
| har/hade tilltvingat | supinum aktiv |
| har/hade tilltvingats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| tilltvingande | |
| Perfekt particip | |
| en tilltvingad + substantiv | |
| ett tilltvingat + substantiv | |
| den/det/de tilltvingade + substantiv | |
tilltvinga sig
• tilltvinga sig el. tvinga sig till el. tvinga till sig ngtOrdform(er) tilltvinga sig


