publicerad: 2015
triumfator
triumf·at·or
[‑a`t‑]
substantiv
~n ~er [‑o´r‑] • segerherre
| Singular | |
|---|---|
| en triumfator | obestämd form |
| en triumfators | obestämd form genitiv |
| triumfatorn | bestämd form |
| triumfatorns | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| triumfatorer | obestämd form |
| triumfatorers | obestämd form genitiv |
| triumfatorerna | bestämd form |
| triumfatorernas | bestämd form genitiv |


