publicerad: 2015
trumfning
trumf·ning
substantiv
~en ~ar trumfa
| Singular | |
|---|---|
| en trumfning | obestämd form |
| en trumfnings | obestämd form genitiv |
| trumfningen | bestämd form |
| trumfningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| trumfningar | obestämd form |
| trumfningars | obestämd form genitiv |
| trumfningarna | bestämd form |
| trumfningarnas | bestämd form genitiv |


