publicerad: 2015
tullning
tull·ning
substantiv
~en ~ar • till tulla 1
| Singular | |
|---|---|
| en tullning | obestämd form |
| en tullnings | obestämd form genitiv |
| tullningen | bestämd form |
| tullningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| tullningar | obestämd form |
| tullningars | obestämd form genitiv |
| tullningarna | bestämd form |
| tullningarnas | bestämd form genitiv |


