publicerad: 2015
turmalin
turm·al·in
[‑i´n]
substantiv
~en ~er • ett svart mineral ibl. förädlat till ädelsten
| Singular | |
|---|---|
| en turmalin | obestämd form |
| en turmalins | obestämd form genitiv |
| turmalinen | bestämd form |
| turmalinens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| turmaliner | obestämd form |
| turmaliners | obestämd form genitiv |
| turmalinerna | bestämd form |
| turmalinernas | bestämd form genitiv |


