publicerad: 2015
utlänning
ut|länn·ing
substantiv
~en ~ar • mansperson från utlandet
| Singular | |
|---|---|
| en utlänning | obestämd form |
| en utlännings | obestämd form genitiv |
| utlänningen | bestämd form |
| utlänningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| utlänningar | obestämd form |
| utlänningars | obestämd form genitiv |
| utlänningarna | bestämd form |
| utlänningarnas | bestämd form genitiv |


