publicerad: 2015
utskällning
ut|skäll·ning
substantiv
~en ~ar • ⟨vard.⟩ till skälla ut
| Singular | |
|---|---|
| en utskällning | obestämd form |
| en utskällnings | obestämd form genitiv |
| utskällningen | bestämd form |
| utskällningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| utskällningar | obestämd form |
| utskällningars | obestämd form genitiv |
| utskällningarna | bestämd form |
| utskällningarnas | bestämd form genitiv |


