publicerad: 2015
utstötning
ut|stöt·ning
substantiv
~en ~ar 1 till utstöta 12 till utstöta 2
| Singular | |
|---|---|
| en utstötning | obestämd form |
| en utstötnings | obestämd form genitiv |
| utstötningen | bestämd form |
| utstötningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| utstötningar | obestämd form |
| utstötningars | obestämd form genitiv |
| utstötningarna | bestämd form |
| utstötningarnas | bestämd form genitiv |


