publicerad: 2015
vräka
vräka
verb
vräkte vräkt 1 kasta handlöst; falla i stora mängder: snön vräkte ner2 tvinga att flytta, avhysa: vräka en hyresgäst
| Finita former | |
|---|---|
| vräker | presens aktiv |
| vräks (vräkes) | presens passiv |
| vräkte | preteritum aktiv |
| vräktes | preteritum passiv |
| vräk | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att vräka | infinitiv aktiv |
| att vräkas | infinitiv passiv |
| har/hade vräkt | supinum aktiv |
| har/hade vräkts | supinum passiv |
| Presens particip | |
| vräkande | |
| Perfekt particip | |
| en vräkt + substantiv | |
| ett vräkt + substantiv | |
| den/det/de vräkta + substantiv | |
| den vräkte + maskulint substantiv | |
vräka bort
• sälja mycket billigt: hela lagret vräktes bort el. bortvräktesInfinita former att vräka bort infinitiv aktiv Presens particip bortvräkande Perfekt particip en bortvräkt + substantiv ett bortvräkt + substantiv den/det/de bortvräkta + substantiv den bortvräkte + maskulint substantiv
vräka sig
• ligga behagligt utsträckt; leva gott: vräka sig i lyxOrdform(er) vräka sig


