publicerad: 2015
befästning
be·fäst·ning
substantiv
~en ~ar 1 till befästa2 fort, fästning – Alla sammansättn. med befästnings- hör till befästning 2.
| Singular | |
|---|---|
| en befästning | obestämd form |
| en befästnings | obestämd form genitiv |
| befästningen | bestämd form |
| befästningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| befästningar | obestämd form |
| befästningars | obestämd form genitiv |
| befästningarna | bestämd form |
| befästningarnas | bestämd form genitiv |


