publicerad: 2015
beveka
be·veka
verb
bevekte el. bevekade, bevekt el. bevekat, bevekt el. bevekad n. bevekt el. bevekat, pres. beveker el. bevekar • vädja till och övertala
| Finita former | |
|---|---|
| beveker (bevekar) | presens aktiv |
| beveks (bevekes, bevekas) | presens passiv |
| bevekte (bevekade) | preteritum aktiv |
| bevektes (bevekades) | preteritum passiv |
| bevek (beveka) | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att beveka | infinitiv aktiv |
| att bevekas | infinitiv passiv |
| har/hade bevekt (bevekat) | supinum aktiv |
| har/hade bevekts (bevekats) | supinum passiv |
| Presens particip | |
| bevekande | |
| Perfekt particip | |
| en bevekt (bevekad) + substantiv | |
| ett bevekt (bevekat) + substantiv | |
| den/det/de bevekta (bevekade) + substantiv | |


