publicerad: 2015
blinker
blinker
[bliŋ´ker]
substantiv
~n; pl. blinkrar hellre än ~s • körriktningsvisare med blinkljus
| Singular | |
|---|---|
| en blinker | obestämd form |
| en blinkers | obestämd form genitiv |
| blinkern | bestämd form |
| blinkerns | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| blinkrar (blinkers) | obestämd form |
| blinkrars (blinkers) | obestämd form genitiv |
| blinkrarna (blinkersen) | bestämd form |
| blinkrarnas (blinkersens) | bestämd form genitiv |


