publicerad: 2015
bräckning
bräck·ning
substantiv
~en • till 1bräcka 1,2
| Singular | |
|---|---|
| en bräckning | obestämd form |
| en bräcknings | obestämd form genitiv |
| bräckningen | bestämd form |
| bräckningens | bestämd form genitiv |


