publicerad: 2015
förebringa
före|bringa
verb
~de el. ‑bragte, ~t el. ‑bragt • lägga fram ngt, t.ex. bevis
| Finita former | |
|---|---|
| förebringar | presens aktiv |
| förebringas | presens passiv |
| förebringade (förebragte) | preteritum aktiv |
| förebringades (förebragtes) | preteritum passiv |
| förebringa | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att förebringa | infinitiv aktiv |
| att förebringas | infinitiv passiv |
| har/hade förebringat (förebragt) | supinum aktiv |
| har/hade förebringats (förebragts) | supinum passiv |
| Presens particip | |
| förebringande | |
| Perfekt particip | |
| en förebringad (förebragd) + substantiv | |
| ett förebringat (förebragt) + substantiv | |
| den/det/de förebringade (förebragta) + substantiv | |


