publicerad: 2015
fladdrig
fladdr·ig
adjektiv
~t ~a • äv. bildl. okoncentrerad; till fladdra
| Positiv | |
|---|---|
| en fladdrig + substantiv | |
| ett fladdrigt + substantiv | |
| den/det/de fladdriga + substantiv | |
| den fladdrige + maskulint substantiv | |
| Komparativ | |
| en/ett/den/det/de fladdrigare + substantiv | |
| Superlativ | |
| är fladdrigast | |
| den/det/de fladdrigaste + substantiv |


