publicerad: 2015
huvudförhandling
huvud|för·handl·ing
substantiv
~en ~ar • särsk. viktigaste del av rättegång
| Singular | |
|---|---|
| en huvudförhandling | obestämd form |
| en huvudförhandlings | obestämd form genitiv |
| huvudförhandlingen | bestämd form |
| huvudförhandlingens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| huvudförhandlingar | obestämd form |
| huvudförhandlingars | obestämd form genitiv |
| huvudförhandlingarna | bestämd form |
| huvudförhandlingarnas | bestämd form genitiv |


