publicerad: 2015
hyra
1hyra
substantiv
~n hyror 1 till 2hyra2 tjänst som sjöman – I sammansättn. hyres-, ngn gång hyr-; alla sådana sammansättn. hör till 1hyra 1.
| Singular | |
|---|---|
| en hyra | obestämd form |
| en hyras | obestämd form genitiv |
| hyran | bestämd form |
| hyrans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| hyror | obestämd form |
| hyrors | obestämd form genitiv |
| hyrorna | bestämd form |
| hyrornas | bestämd form genitiv |
2hyra
verb
hyrde, hyrt, pres. hyr • tillfälligt disponera mot betalning: hyra en bil
| Finita former | |
|---|---|
| hyr | presens aktiv |
| hyrs (hyres) | presens passiv |
| hyrde | preteritum aktiv |
| hyrdes | preteritum passiv |
| hyr | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att hyra | infinitiv aktiv |
| att hyras | infinitiv passiv |
| har/hade hyrt | supinum aktiv |
| har/hade hyrts | supinum passiv |
| Presens particip | |
| hyrande | |
| Perfekt particip | |
| en hyrd + substantiv | |
| ett hyrt + substantiv | |
| den/det/de hyrda + substantiv | |
| den hyrde + maskulint substantiv | |
hyra in
• hyra in el. (sällan) inhyra extra personal


