publicerad: 2015
linjesträckning
linje|sträck·ning
substantiv
~en ~ar • t.ex. i kollektivtrafik; till linje 2 och sträckning 2
| Singular | |
|---|---|
| en linjesträckning | obestämd form |
| en linjesträcknings | obestämd form genitiv |
| linjesträckningen | bestämd form |
| linjesträckningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| linjesträckningar | obestämd form |
| linjesträckningars | obestämd form genitiv |
| linjesträckningarna | bestämd form |
| linjesträckningarnas | bestämd form genitiv |


