publicerad: 2015
monstrositet
monstr·os·itet
el. monstru·os·itet
[‑ite´t]
substantiv
~en ~er • till monstruös
Singular | |
---|---|
en monstrositet (en monstruositet) | obestämd form |
en monstrositets (en monstruositets) | obestämd form genitiv |
monstrositeten (monstruositeten) | bestämd form |
monstrositetens (monstruositetens) | bestämd form genitiv |
Plural | |
monstrositeter (monstruositeter) | obestämd form |
monstrositeters (monstruositeters) | obestämd form genitiv |
monstrositeterna (monstruositeterna) | bestämd form |
monstrositeternas (monstruositeternas) | bestämd form genitiv |