publicerad: 2015
påtvinga
på|tvinga
verb
~de ~t • påtvinga el. tvinga på ngn ngt
| Finita former | |
|---|---|
| påtvingar | presens aktiv |
| påtvingas | presens passiv |
| påtvingade | preteritum aktiv |
| påtvingades | preteritum passiv |
| påtvinga | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att påtvinga | infinitiv aktiv |
| att påtvingas | infinitiv passiv |
| har/hade påtvingat | supinum aktiv |
| har/hade påtvingats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| påtvingande | |
| Perfekt particip | |
| en påtvingad + substantiv | |
| ett påtvingat + substantiv | |
| den/det/de påtvingade + substantiv | |


