publicerad: 2015
rättskaffenhet
rätt|skaff·en·het
substantiv
~en • redlighet, rättrådighet
| Singular | |
|---|---|
| en rättskaffenhet | obestämd form |
| en rättskaffenhets | obestämd form genitiv |
| rättskaffenheten | bestämd form |
| rättskaffenhetens | bestämd form genitiv |


