publicerad: 2015
rutning
rut·ning
substantiv
~en ~ar 2ruta
| Singular | |
|---|---|
| en rutning | obestämd form |
| en rutnings | obestämd form genitiv |
| rutningen | bestämd form |
| rutningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| rutningar | obestämd form |
| rutningars | obestämd form genitiv |
| rutningarna | bestämd form |
| rutningarnas | bestämd form genitiv |


