publicerad: 2015
simultankapacitet
simult·an|kap·ac·itet
substantiv
~en • t.ex. att kunna köra bil och konversera samtidigt
| Singular | |
|---|---|
| en simultankapacitet | obestämd form |
| en simultankapacitets | obestämd form genitiv |
| simultankapaciteten | bestämd form |
| simultankapacitetens | bestämd form genitiv |


