SAOL
publicerad: 2015
irrationalitet
ir·rat·ion·al·itet
[‑ite´t]
substantiv
~en ~er • till irrationell 1
Singular | |
---|---|
en irrationalitet | obestämd form |
en irrationalitets | obestämd form genitiv |
irrationaliteten | bestämd form |
irrationalitetens | bestämd form genitiv |
Plural | |
irrationaliteter | obestämd form |
irrationaliteters | obestämd form genitiv |
irrationaliteterna | bestämd form |
irrationaliteternas | bestämd form genitiv |
SO
Sökningen på irrationalitet i SO gav inga svar.
Menade du:
nationalitet
originalitet
proportionalitet
kriminalitet
rationalist
intersektionalitet
Menade du:
nationalitet
originalitet
proportionalitet
kriminalitet
rationalist
intersektionalitet
SAOB
publicerad: 1933
IRRATIONALITET ir1atʃωnal1ite4t l. 01—, r. (l. f.); best. -en.
Etymologi
(utom i fackspr. föga br.) egenskap(en) l. förhållande(t) att vara irrationell (se d. o. 1). Ljunggren Est. 2: 14 (1860). Helighetens nerv .. består i en hårdnackad irrationalitet. Söderblom Gudstr. 196 (1914).